Olasıdır ki şiir ile aramdaki ilişkiyi -zaten artık hiç bir zemini ve iddiası olmayan- son kez bitirme gayreti bu yazı. Yayınladığım kitapları ve şiirleri bir şekilde derleyip toplayıp, bir kitap haline getirdim. Ben, zannediyorum, Cöntürk’ün “başarı şansı görünmüyor” dediği şairlerden oldum ya da olmak yolunda büyük mesafe aldım. Bunu itiraf etmek ya da kendimi yerden yere vurmak istemiyorum. En azından çok şey denemiş biri olarak o kadar da “hacı-yatmaz” kötüsü olmadığımı düşünüyorum.
Büt’an Şiirleri‘nin yayınlanması ve dağıtıma çıkması sonrasında kendimce kritik gördüğüm şiir okurunun şiir kitaplarına erişimi veya şiir kitaplarının diğer kitle kültürü ürünleri gibi aynı dağıtım kanallarından ve sanki eşit şartlar varmış gibi o raflarda ve ekranlarda yer almaları konularına kafayı taktım. Çünkü özünde, (fireli firesiz vb.) 500 adet sınırı ile basılan şiir kitaplarının öyle veya böyle bu endüstriyel ve vahşi yayın/dağıtım sektöründe yer almalarını doğru bulmak zalimlik olur.
